Sydney: A family affair

Hi y’all,

Mijn twee weken in Sydney zitten er alweer op! Ik zit op dit moment in de bus naar Byron Bay: een reis die ons ongeveer 14 uur gaat kosten… Daarom genoeg tijd om weer een (hopelijk) leuke (en zeker een kortere dan de vorige: beloofd) reisblog voor jullie te schrijven!

De zondag na mijn aankomst in Alice Springs vloog ik via Melbourne naar Sydney. Naast het feit dat ik natuurlijk graag Sydney als stad wilde leren kennen, was er voor mij nòg een goeie reden om hier naartoe te komen: familie! De zus van mijn oma (van papa’s kant, wel te verstaan) is na de Tweede Wereldoorlog naar Australië verhuisd. Zij (Aly) en haar man (Harry) wonen hier al ruim zestig jaar, en zijn allebei de 80 al lang gepasseerd. Hun kinderen (Mary-Anne, Carolyn en John) zijn hier geboren, en opgegroeid. Helaas is John een aantal jaar geleden plots overleden aan een zeldzame ziekte (waarvan ik me de naam op dit moment niet kan herinneren), en zijn vrouw en kinderen zijn na zijn dood niet hèèl erg meer in contact geweest met onze familie. Maar op hen na, heb ik mijn hele Australische familie mogen (weder)zien!!

Tante Aly was 14 jaar geleden voor het laatst in Nederland. Ik kan me dit nauwelijks herinneren. Ook Mary-Anne en haar man, Gary, zijn ongeveer 7 jaar geleden bij ons langs geweest (waarvan ik me ook niet veel meer kan herinneren). Haar zus, Carolyn en haar man, Warwick, zijn twee jaar geleden naar Oosterhout gekomen. Dus die herkende ik nog wel :-) Al met al “kende” ik deze mensen eigenlijk niet. En toch is het familie, bloedverwanten. Ik was erg benieuwd hoe ze zouden zijn en ik was erg enthousiast om deze tak van de familie goed te leren kennen.

Mary-Anne en Gary hebben me zondag van het vliegveld in Sydney opgehaald. Zij namen me mee naar Wilton, waar ze een prachtig huis hebben met zijn tweeën. De volgende dag lieten ze me de buurt zien, en zijn we door de Southern Highlands gereden om uit te komen bij de Fitzroy Falls en Kangaroo Valley: Een prachtig, plattelands gedeelte. De volgende dag gingen we meer richting de kust en zagen we in Kiama the Blowhole, the Light House en mooie, rotsige strandjes. Het weer was prima, dus met een lekker kopje koffie in de zon, hebben we heerlijk kunnen genieten van de kust!

Tijdens dit uitje in Kiama heb ik ook contact gehad met een ‘long lost friend’: Ben Jones. Nadat hij een paar maanden bij ons in Oosterhout heeft gelogeerd, was hij toch een deel van onze familie geworden. Jammer genoeg verloren we contact en hebben we elkaar sporadisch eens een email gestuurd. In maart heb ik hem voor het eerst sinds jaren weer gemaild, en kreeg ik meteen een leuke email terug! We wisselde nummers uit en hadden sindsdien regelmatig contact. We hadden elkaar echter twee weken voor ik naar Sydney ging voor het laatst gesproken via SMS, maar hadden eigenlijk niets kortgesloten. Ik besloot hem te sms’en dat ik in Sydney was en dat ik hem na 10 jaar graag weer zou zien. Hij was super enthousiast, en ook zijn familie wilde me graag ontmoeten. Ik vroeg hem om zijn adres, en wat een toeval: Hij woont in Mittagong, zo’n 15 kilometer van Mary-Anne en Gary vandaan. Mary-Anne zette me (na een leuke dag in Bowral) bij hem thuis af voor een avondje met de familie Jones. Het was fantastisch hem weer te zien! Hij is niets veranderd, en we hebben de hele nacht gekletst en herinneringen opgehaald. Ook zijn vrouw en kinderen zijn geweldig: Allemaal even lief, warm en open. Zijn kinderen wisten al wie ik was: “Hij heeft het altijd over jullie. Jij bent papa’s Nederlandse zusje! Dus ben je ook ons zusje!” en dus werd ik al gauw door de meisjes (4 en 7 jaar oud) tot grote, Nederlandse zus omgedoopt. Het was fijn, en ik ben blij dat ik hem na al die jaren weer eens kon zien en dat ik zijn familie heb mogen leren kennen.

Woensdag was “pyjama-dag” en heb ik heerlijk uitgeslapen en heb ik op mijn gemakje alle foto’s van mijn Outback Adventure uitgezocht en bewerkt. Een lekker middagdutje maakte de dag compleet :-) Gelukkig was de dag erna ook lekker relaxed: Een dagje op het water in Bobbin Head, op de boot van Mary-Anne en Gary! Eigenlijk gingen we erheen om schoon te maken, maar het weer was goed dus besloten we om een lunchpakketje mee te nemen en dat heerlijk op het water op te eten. Na een paar uur op het water was het tijd voor nòg een bijzondere ontmoeting: Niet alleen die van mij en tante Aly, maar ook die van tante Aly en mijn oma! Ondanks dat ze zussen zijn, bellen ze elkaar om de zoveel maanden eens op, maar zien elkaar eigenlijk nooit meer. De laatste keer dat ze elkaar gezien hebben was toen tante Aly in Nederland was (lees: 14 jaar geleden). Toen der tijd namen ze eigenlijk “voorgoed” afscheid, omdat ze allebei al in de 70 waren en dachten elkaar nooit meer terug te zien. En daar kon ik een beetje verandering in brengen: LANG LEVE SKYPE! Met mijn telefoon gingen we daarom op bezoek bij tante Aly & ome Harry thuis en zorgde we ervoor dat papa met zijn telefoon bij oma was op dat moment. Een bijzonder moment, en een beetje verwarrend, want “hoe kan dat nou door zo’n telefoontje?”. Het was even wennen in het begin, maar na een paar minuten kletsten de zusjes weer heerlijk vlot met elkaar (in het Nederlands, want dat is tante Aly na 60 jaar nog niet verleerd!). Het einde van het gesprek was een beetje emotioneel, maar mooi. Ik ben blij dat ik degene kon zijn die ervoor gezorgd heeft dat ze elkaar toch een beetje konden zien!

Vrijdag nam Mary-Anne me mee naar de Toronga Zoo: Een prachtige dierentuin met uitzicht over de haven en de skyline van Sydney. We waren een beetje laat, maar hebben alsnog kunnen genieten van de beren, olifanten, giraffes, slangen, leeuwen, tijgers en vogels. Wederom hadden we geluk met het weer en hebben we een heerlijke dag gehad! Met de ferry gingen we van de haven naar de dierentuin en terug, waar rond 17:00 Gary ons op stond te wachten. Met zijn drieën pakte we een taxi naar de stad, want vanavond ging ik achterneef David en achternicht Tamara (Mary-Anne en Gary’s kinderen) leren kennen. Tamara heb ik nog nooit ontmoet, David blijkbaar wel… En wederom kon ik me zijn bezoek aan Nederland een paar jaar geleden nauwelijks herinneren. We gingen met zijn allen uit eten en het was hèèl erg gezellig!

Vanaf vandaag bleef ik bij David en zijn vrouw Kelly slapen. Zij wonen samen in Leichhardt, zo’n 10 minuten van het centrum af. Zij namen me daarom mee de stad in: We bezochten wat hipp(i)e markten, ze namen me mee naar Bourke St Bakery voor de àllerlekkerste meat pie, we gingen naar het uitkijkpunt op de Sydney Harbour Bridge en namen een kijkje bij het Sydney Opera House. Ook de dag erna was geslaagd: Een wandeling van Cogee naar Bondi Beach (zo’n 6km)! Het weer zat helaas niet mee, maar dat mocht de pret niet drukken. Mijn tijd met David en Kelly was lekker relaxed en ongedwongen. Het voelde ècht als familie!!

Het weekend was helaas voorbij. Maandag moest iedereen weer aan het werk. Daarom besloot ik op eigen houtje nog eens de stad te verkennen. Van 12:00 tot 18:00 heb ik dan ook rondgestruind en heb ik genoten van straatmuzikanten, mooie gebouwen en leuke straatjes & laantjes (zoals Chai Town en Korea Town). Dinsdag was ik wederom ‘all by myself’: Geen probleem! Tess heeft de smaak te pakken en is tegenwoordig niet bang meer om zelf op pad te gaan (Zie mijn andere blog “From couch potato to city girl”). Met de bus en de ferry besloot ik daarom om naar Manly te gaan. Een super leuk plekje, met een prachtig strand! Dat is het enige dat ik beter vind aan Sydney dan aan Melbourne: de stranden. Met zo’n 20 minuten op de ferry, ben je ineens in een compleet ander gedeelte van Sydney en waan je je echt even op vakantie (wat het voor mij natuurlijk eigenlijk ook is!). ’s Avonds namen David en Kelly me mee naar een super leuk Mexicaans restaurantje, en sloten we onze tijd in Sydney city goed af!

Woensdag was het tijd om de laatste nicht van de familie te bezoeken: Carolyn en haar man Warwick. Zij wonen in Pymble, op zo’n 15/20 minuten van tante Aly vandaan. Zij zijn erg sportief en houden enorm van wandelen. We zouden in eerste instantie gaan kamperen, maar het weer liet ons in de kou staan (letterlijk en figuurlijk). Ondanks de kou en soms wat regen, hebben we heel wat af gewandeld: Een dagje in de stad (met een rondleiding door Government House, een wandeling door de Botanical Garden en een rondleiding door de Art Gallery of New South Wales), een dagje wandelen rond Palm Beach en als mega afsluiter een dagje in de Blue Mountains! Wat was dàt geweldig zeg!! Het is vergelijkbaar met de Grampians, maar nòg mooier! Veel meer rotsen, watervallen en persoonlijk vond ik de uitkijkpunten indrukwekkender dan die van de Grampians. Een hike van zo’n 8 kilometer liet ons van alles wat zien, en ondanks dat het flink aanpoten was (met de nodige spierpijn in de kuiten de dag erna), was het het zò waard! Zeker het laatste uitkijkpunt overtrof mijn verwachtingen… Een ravijn van zo’n 800 meter diep, en zo ver je kon kijken zag je bomen en rotsen: WAAAAAAUWIE. Op een rots hebben we zeker een uur genoten va de stilte en het uitzicht. Het enige geluid dat we hoorde was dat van de kaketoes, en de zachte ruis van de wind. Zennn…

Op maandag nog één laatste uitje met tante Aly voordat ik van iedereen afscheid moest nemen. Het was kort, maar krachtig. Ik ben blij dat ik in deze twee weken mijn familie én Sydney heb mogen leren kennen. Vooral omdat ik Sydney van zoveel verschillende kanten heb gezien: Het platteland van de Southern Highlands met Mary-Anne en Gary in Wilton, het stadsleven in Sydney city met David en Kelly en de bossen in het noorden met Carolyn en Warwick.

En dan nu op naar mijn volgende avontuur! Een beetje zenuwachtig ben ik wel… Ben vanaf nu ècht helemaal alleen: Niemand die me ergens op haalt of weg brengt. Er is niemand die me alles uitlegt of al weet waar alles is. Niemand die dingen voor me klaarzet of klaarmaakt. Niemand die zorgt dat ik op tijd bij de bus/trein ben. Niemand, behalve ik. Nou weet ik zeker dat het geen probleem wordt. Maar toch… Spannend. Spannend is het wel.

Tot de volgende keer weer!

xo Tess