East Coast Loving

Hi y’all,

Ik kan het niet geloven: Dit is mijn aller- aller- allerlaatste blog uit Australië! Op een terrasje in Cairns, met een heerlijk kopje koffie naast me, schrijf ik hier mijn laatste avonturen weg. De afgelopen vijf weken heb ik het geluk gehad om de oostkust te mogen ontdekken. Ik heb zo mijn ups en mijn downs gehad, maar het was me weer tof!!

De reis begon in Sydney. Dat avontuur heb ik al uitgebreid behandeld in mijn vorige blog, dus laat ik nu lekker voor zich. Vanuit Sydney pakte ik de bus naar Byron Bay: 14 uur… Maar het was een nachtbus en ik heb verrassend goed geslapen! Het viel dus eigenlijk best wel mee! Het wakker worden was fijn: Uitzicht over bananenplantages en veel bossen. Niet veel later reden we langs de kust en konden we al een glimp opvangen van de kust: Dat ging tof worden! Langzaam maar zeker kwamen we in de bewoonde wereld en zagen we heel wat (stereo)typetjes rondlopen: Vrouwen in lange, waaierige en fel gekleurde jurken, mannen met dreadlocks tot op hun knieën, surfers met (te) lange baarden en wat tieners met jointjes en een gitaar: Welkom in Byron!

De stereotypen werden nogmaals bevestigd bij aankomst in het hostel: the Arts Factory. Een flower-power minibus haalde ons op van het busstation en bracht ons naar plaats van bestemming. Het hostel is enorm groot, met een binnenplaats (inclusief zwembad), een volleybal veld, een cafeetje, een game/loungeroom en een grote tuin aan een vijver. Overal staan lounge stoelen en hangen er van die geknoopte IKEA stoelen en hangmatten in de bomen. Ook lopen er overal salamanders en wilde kalkoenen rond. Al met al was de sfeer dus enorm relaxed!

Ik had geluk met het weer, werd mij verteld. De dagen vòòr mijn komst waren nogal winderig en grijs: Maar vandaag niet! Het was 25 graden, en er was volop zon! Deze eerste dag heb ik dus ook in mijn eentje aan het strand besteed. Heerlijk zonnen en vitamine D in me op nemen: HEER-LIJK! Dag twee in Byron Bay was net zo relaxed. In de kleine leeszaal in ons hostel had ik een goed boek gevonden, en al gauw was ik verdronken in een bijzonder goed verhaal. Naast het zwembad, met mijn boek, heb ik de hele dag liggen lezen. Saai, zul je misschien denken… Maar na al dat gereis en gesjouw had ik die twee dagen even niksen ècht nodig. En bovendien, de dag erna was ik weer lekker actief: Op het programma stond een dagtrip naar Nimbin (de drugshoofdstad van Australië). De trip zelf was niet echt een succes, maar goed, ik kan in ieder geval zeggen dat ik er geweest ben! Iedere vijf minuten werd je een “koekje” aangeboden, overal in de winkels kun je drugs & drugs benodigdheden kopen en op iedere hoek van de straat werd wel iets van drug gesmokkeld… Je moet het meegemaakt hebben, maar echt genoten van de trip heb ik niet (en ik heb zo’n vermoeden dat alle andere reizigers, onder invloed van van alles en nog wat, hier ook wat aan hebben bijgedragen! Ik was namelijk de enige nuchtere tijdens deze tour: Best saai, maar ach… Better to be safe than sorry, zullen we maar zeggen!).

Mijn laatste dag in Byron was weer lekker relaxed: Een dagje wandelen door Byron, een hike naar de vuurtoren (waar ik ook mijn eerste walvissen en dolfijnen heb gespot), een uurtje strand en het uitlezen van mijn boek. Ik ben heerlijk bijgekomen en was helemaal klaar voor de volgende bestemming: Brisbane.

Brisbane was kort maar krachtig, en was echt bedoeld om met Judith, Mal en Isaac bij te kletsen. Zij hebben me januari, toen ik net in Australië aan kwam, zo goed op weg geholpen: Ik wilde nog eventjes op bezoek voordat ik weer terug naar huis ga. We zijn met zijn vieren op pad geweest, hebben een 4WD trip gemaakt, zagen we watervallen en hebben wandeling gemaakt door het prachtige Kondalilla National Park. Het was fijn ze weer even te zien, en het was dan ook best moeilijk om afscheid van ze te nemen.

Gelukkig maakt de volgende bestemming een hoop goed: Noosa is fantastisch. Noosa is een beetje zoals Byron Bay, maar ietsjes groter en om eerlijk te zijn iets meer naar mijn smaak. Er zijn hier heel wat minder stereotypen en er is hier meer te doen. Een hike langs de kust, een nationaal park waar je 5 verschillende tracks kunt doen, veel stranden, surfen, stand up paddle boarding en er zijn hier heel veel winkels. De winkelstraat is fantastisch: Alle bomen zijn in lichtjes gewikkeld en geeft een echte “Disneyland Parijs” touch aan de straat. Ook het hostel (Halse Lodge), was fantastisch en kwam met ontzettend leuke kamergenootjes. Hier heb ik ook mijn eerste travel-buddy leren kennen: Een jongen uit Finland, Mert, die precies dezelfde reis als ik ging doen. Heel fijn om iemand te hebben om samen mee te reizen en op terug te vallen als er iets gebeurd of wanneer je iets nodig hebt.

Samen pakte we na twee dagen in Noosa dan ook de bus naar ons volgende avontuur: Rainbow Beach. We verbleven in het Dingos Backpackers Resort. Een klein parkje met een tropische feel to it. Palmbomen, een zwembad en een patio met hangmatten maakte de sfeer compleet. Helaas werd dit paradijselijk gevoel verstoord door een familie kakkerlakken (ter grootte van mijn duim, wel te verstaan) die dachten hun thuis te hebben gevonden in onze tassen en prullenbakken. Echt lekker heb ik dus niet geslapen, maar tijd om moe te zijn was er niet! De volgende ochtend om 6:30 op om op tour te gaan naar Fraser Island: Een 4wd tour! En raadt eens wie er in zo’n 4wd op het strand gereden heeft? Juist! IK, IK, IK!! Sommigen van jullie weten dat ik rijden niet zo tof vind, maar ik moest het van mezelf doen. En wat was het tof! Lekker cruisen over het strand: Geniaal! Spannend was het zeker, maar het is dus allemaal goed gekomen! We bezochten Lake McKenzie, Lake Wabby, Eli Creek, een prachtig groot shipwreck, hadden een fenomenaal uitzicht vanaf Indiana Heads (waar we dolfijnen, een walvis, schildpadden en scholen vissen konden zien!) en kregen we een kort bezoekje van een Dingo! We sliepen in tenten, maakte een kampvuur, maar wat we vooral deden was feesten! Het was ontzèttend tof en heb hier zoveel lieve mensen ontmoet! Het was geweldig!

Terug in Rainbow Beach aangekomen na onze tweedaagse Fraser trip, had ik nog een stand up paddle boarding les te goed! Het is simpel, maar heel erg leuk. Je staat in principe op een surfplank en gebruikt een roeispaan (zo eentje die je ook gebruikt voor een kano of een kajak) om jezelf in het water voort te bewegen. Heel relaxend, na ons Fraser Island avontuur! Diezelfde avond moest ik helaas mijn spullen alweer pakken voor wederom een lange busrit…

Van Rainbow Beach vertrokken we naar Airlie Beach: een trip van ongeveer 11 uur. Gelukkig was het weer een nachtbus, maar echt lekker heb ik deze keer niet geslapen. We kwamen om 9.30 ’s ochtends aan. Gelukkig is Airlie Beach vrij klein, en is alles op korte afstand van elkaar. Helaas konden we pas vanaf 13.00 inchecken, en dus moesten Mert en ik ons maar zien te vermaken totdat we onze spullen kwijt konden. Na een ontbijtje hebben we dan ook lekker rondgedwaald. Echt veel is er in Airlie Beach niet te doen: Het is èèn grote straat met winkeltjes, reisbureaus, een strand en een lagune. Echt erg vond ik dit niet, na zo’n lange busreis! Een paar uurtjes aan de lagune was meer dan welkom en voor we het wisten konden we alweer inchecken. Het hostel (Nomads) was echt fantastisch! Het is gebouwd zoals bungalow park, en de kamers waren dan ook aparte hutjes. De kamers waren ruim, schoon en hadden een privé douche (twee, wel te verstaan), een eigen toilet en voor de dames een ruimte met drie spiegels en wasbakken. Er was een bar, een groot zwembad en een volleybal veld: Het was écht heel tof. Maar wat ons de volgende dag te wachten stond was nóg toffer!

We zagen haar in de verte al dobberen… Wat was ze mooi. Groepen backpackers verzamelde zich bij de haven met tassen vol zwemspullen en drank, en samen aanschouwden we ons nieuwe thuis voor de komende twee dagen: de New Horizon boot. Met een groep van 32 enthousiaste backpackers vanuit alle hoeken van de wereld, maakte we ons klaar voor een trip naar de Whitsundays! Dit was iets waar ik al die tijd al naar uit keek. Een prachtige grote zeilboot met een fantastische crew. In de twee dagen op de boot zagen we Nara Inlet, Whitehaven Beach, Luncheon Bay, Baird Point en Blue Pole Bay. Het snorkelen was fantastisch!! Vissen en koraal in alle mogelijke kleuren en maten: WAANZINNIG. Uren dobberden we in het water. Genieten, genieten, genieten. Ik kan hier uren over doorgaan… Maar om het allemaal kort samen te vatten: HET WAS AWESOME! Alles was awesome: De crew, de groep, de boot, het eten, de sfeer, het snorkelen… Zeker een high-light van mijn oostkust trip!!

Terug van de Whitsundays stortte ik in… Want, oops, ik was eigenlijk al twee weken ziek. Maar tijd voor ziek zijn tijdens reizen heb je niet! Al die tijd dus lekker doorgegaan en me nergens iets van aangetrokken: Dat kwam me duur te staan… Al die dagen van me niet lekker voelen negeren, kwam er in één keer uit: Koorts, hoesten, niezen, hoofdpijn. Oh, wat voelde ik me ellendig. Mert zorgde gelukkig goed voor me, en ook vanuit andere hoeken werd van alle kanten hulp aangeboden. Het was fijn om te zien dat je als reizigers toch allemaal een beetje naar elkaar uit kijkt en voor elkaar zorgt. Dus met de nodige slaap, klaargemaakte maaltijden en wat medicijnen was ik na een dag of twee alweer beter op de been.

En dat kwam goed uit, want het was tijd voor mijn laatste, lange bus reis. Vanuit Airlie Beach vertrok ik vorige week richting Cairns: De eindbestemming van mijn Australische avontuur. Wederom had ik geluk met het hostel (Gilligans). De kamer was ruim, schoon en kwam met een eigen toilet en een douche. De bedden zijn ook ontzettend comfortabel: De eerste nacht heb ik dan ook als een roos geslapen! En dat hadden we nodig, want er stonden twee intensieve dagen op het programma!

De eerste dagtrip was (naar mijn mening) het beste: Een dagje varen met Ocean Freedom om het Great Barrier Reef al snorkelend te ontdekken. Check in was om 07:15, en met een slaperig hoofd liet de dame achter de balie me allerlei formulieren ondertekenen. Na een paar minuten drong het pas tot me door, en ik vroeg waarom ik al die dingen moest tekenen. “Oh, dat is voor je duik”. Sorry? Duiken? Jawel: Zonder het te weten, had ik een duik-trip geboekt!! WAAAAH! En wát was het gaaf: Haaien, schildpadden (van nog geen 30 cm afstand), roggen en de hele Nemo familie kwam voorbij. WAAN-ZINNIG! Het was zooooo ontzettend gaaf. In combinatie met het fantastische personeel en het heerlijke eten (gamba’s en gerookte zalm voor lunch), was het echt de beste trip die ik tijdens mijn oostkust reis heb gedaan!!

De dag erna werd ik opgehaald voor mijn Uncle Brian’s tour. Een dagje zwemmen in meren, watervallen en een oude vulkaankrater, wandelen door regenwouden en glijden van een natuurlijke glijbaan (rots, au). Het was echt geweldig, en de groep was ook enorm leuk.

Ondertussen in Cairns heb ik heel wat vrienden gemaakt, en gingen we zaterdagavond met zijn alle lekker stappen! Zondag was dus rustdag (zoals het hoort), en heb ik de hele dag lekker aangeklooid en… mijn koffer gepakt! Want jaaaa, de dag erna was hèt moment daar: Na 10 maanden kon ik mijn papa weer in de armen sluiten. Ik was mijn koffer aan het pakken, toen ik tot de ontdekking kwam dat mijn leren jasje én mijn sneakers uit mijn kamer gestolen waren… Wat een domper. En alsof dat nog niet genoeg ongeluk was, liet ik die dag mijn telefoon ook nog eens kapot vallen. Maar ach, het kon me eigenlijk niets schelen: Morgen ga ik mijn papa zien! Althans, dat was het plan… De Vongfong tyfoon gooide roet in het eten! Na een, best emotioneel, afscheid van Mert en mijn andere vriendjes en vriendinnetjes was het tijd om te gaan. Eenmaal op het vliegveld werd het nòg emotioneler: “FLIGHT JQ25 CANCELLED”. Voor één seconde was ik even helemaal alleen, en meer verloren dan ooit te voren. Ik had gèèn geld, gèèn accommodatie en ik zou papa dus niet gaan zien. KAK!

Geluk bij een ongeluk werd ik aangesproken door een Nederlandse mevrouw. Ze zag me huilen en bood me haar hulp aan. Lang verhaal kort: Ze bleef de hele tijd bij me, heeft me met haar auto terug naar de stad gereden (zodat ik geen taxi hoefde te nemen) en heeft voor mijn hostel én avondeten betaald. Wat was ik haar dankbaar… En hier hield het niet op. Willekeurige mensen in mijn hostel gaven me eten, drinken, vouchers voor kortingen en toen het meisje achter de kassa in de winkel zag dat ik $0.30 te kort kwam, betaalde zij dat uit haar eigen zak… FAITH IN HUMANITY IS RESTORED! “Sharing is caring”. “Wie goed doet, goed ontmoet”. Noem het wat je wilt, maar het is ontzettend fijn om te weten dat er zoveel goede mensen in deze wereld zijn wanneer je ze het hardst nodig hebt!

Hopelijk vlieg ik morgen dus eindelijk naar Japan en kan ik mijn papa eindelijk een dikke knuffel geven (en mijn gezicht vol stouwen met sushi, heuj!). We zullen zien! Fingers crossed…

xo Tess