Wat Suan Dok: Monk Chat

Tsja… Waar te beginnen? Wàt een mooie ervaring was dit! We hebben zo’n prachtige kijk gekregen in de wereld van boeddhisme, echt een eyeopener. Als ook maar 10% van deze wereld zou leven zoals de monniken en de mensen dat hier doen, dan zouden zoveel wereldkwesties opgelost zijn. Echt, waanzinnig gewoon. Maar oké: We zullen beginnen bij het begin. Komt ‘ie:

Lisa en ik hebben onze eerste dag in Chiang Mai een ‘tempel-dag’ gehouden. Één van deze tempels is de Wat Suan Dok Mahachulalongkornrajavidyalaya, net buiten het centrum. Ja, je leest het goed: De Wat Suan Dok Mahachulalongkornrajavidyalaya. Naast dat het echt een prachtige tempel is, is deze tempel nèt even ietsjes meer bijzonder dan menig ander tempel. Waarom? Omdat je hier de kans hebt om 1 of 2 dagen met de monniken te spenderen. Van heel dit concept wisten wij vòòr ons bezoek aan de tempel nog niets af. Het is dat we tijdens ons bezoek aan de praat raakten met een monnik wie ons hierover informeerde. De monniken leren tijdens hun studie Engels, maar leren dit alleen maar lezen en schrijven. Spreken blijft altijd een beetje achter, en daarom besloot Pra Dr. Saneh Dhammavaro in 2000 om de ‘Monk Chat’ in het leven te roepen. Tijdens de Monk Chat krijgen de monniken de kans om hun Engels te verbeteren en geven zo andere mensen informatie over wat ze doen: Win-Win! Je kunt dus zelfs een een- of tweedaagse cursus meditatie volgen. Tijdens zo’n “cursus” leer je over Boeddha, het boeddhisme, meditatie en over het dagelijks leven van de monniken (hun verplichtingen, regels en bezigheden). Su-per interessant! Lisa en ik waren meteen verkocht, en dus schreven we ons diezelfde avond nog in voor de eendaagse cursus.

Vrijdagochtend om 9.30 werden we bij de tempel verwacht, waar de monniken ons al op stonden te wachten. Onze monnik (Phrat, in het Thais) was een jonge man van 27 genaamd Phrat KK. KK was een afkorting, maar hij zei niet waarvoor. Of misschien ook wel… Maar dat hebben we dan niet onthouden :) KK was geboren in Bangladesh en verloor zijn moeder bij de geboorte. Op zijn dertiende verloor hij ook zijn vader en zo had hij helemaal niks meer. Z’n vader was arm, en had dus ook niets om hem na te laten. KK besloot bij de monniken in Bangladesh om hulp te vragen, want hij was simpelweg “verloren”. Zij leerde hem om te gaan met het verlies, en deden hem inzien dat er nog hoop was voor de toekomst. Hun inzichten en raad deden hem beslissen om naar Chiang Mai te komen en monnik te worden… Volgens hem zelf was dat de beste beslissing die hij heeft gemaakt! Ondanks zijn verleden is Phra KK een vrolijke, humoristische vent. Meteen bij binnenkomst geeft hij je een welkom gevoel en door zijn grote glimlach en zijn pretoogjes voel je je meteen op je gemak.

We stellen ons allemaal voor en beginnen met een presentatie van Phra KK. Hij vertelt ons over de principes van Boeddha en het boeddhisme, en hoe het geen geloof is maar een levenswijze. Zo bidden de monniken niet, maar bedanken ze Boeddha voor zijn wijze levenslessen. En wisten jullie dat Boeddha helemaal geen god is, maar een mens? Boeddha was in een ver verleden een prins… Dit soort feitjes en andere interessante weetjes werden gedeeld met alle aanwezigen. Na zijn introductie, gingen we mediteren. Het was volgens KK tijd om onze “monkey minds” te trainen: Niet meer alles tegelijkertijd waarnemen en denken aan van alles en nog wat! Tijdens mediteren focus je je maar op één ding: Je ademhaling. Alles wat je hoort, neem je waar, en laat je vervolgens gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan, mààr het ging met de minuut beter! 17 minuten vlogen voorbij en de eerste meditatiesessie zat erop. Even een minuutje bijkomen en hop, nog eens 17 minuten mediteren. Hèèr-lijk gewoon. Dit ruime kwartier voelde als zo’n vijf korte minuten en ik voelde me compleet kalm en uitgerust. Alsof ik gewoon een middagdutje had gedaan :) Klinkt super cliché allemaal, maar het ìs ook gewoon zo. Tjsa…
 
Na de lunch kregen we van onze monnik een rondleiding rond de tempel. Hij vertelde ons over de functies van de verschillende ruimten, de betekenissen van de muurschilderingen en vertelde ons meer over waar bepaalde attributen voor worden gebruikt tijdens hun ceremonies. Ook hierna was het weer tijd voor een meditatierondje. Dit keer gingen we voor ‘Waliking meditation’ en ‘Lying meditation’. Wederom vloog de tijd voorbij en kregen we verse thee met verse bananen als tussendoortje.

Aan het einde van de meditatie was er een Q&A met de monnik: Je mocht hem alles, maar dan ook echt ALLES vragen. Super interessant en gaf ons een nog betere kijk in het leven van de monnik. Ik zal jullie alle informatie besparen, maar het enige wat ik jullie allemaal nog eens mee wil geven is het volgende: Lees eens een keer iets over het boeddhisme! Verdiep je er in en ben amazed. Echt, hoe de mensen die hier naar leven in de wereld staan… WAAN-ZINNIG. Zoals ik deze blog begon, eindig ik ook:

Ieder persoon op deze aarde zou eens 10% van de instelling en levenswijzen van het boeddhisme moeten bezitten... Dan zou er geen oorlog, veroordeling, honger en onrust meer zijn in de wereld. Als wij, allemaal, ook maar één procent van hun wijsheid toepassen in ons dagelijks leven, zou het al zo ontzettend veel makkelijker, mooier en simpeler zijn. Mijn ogen waren in elk geval nòg meer geopend en zal deze ervaring voor altijd bij me dragen.

Liefs,
Tess