Ending our trip with a BattamBANG!
Door: Tess
Blijf op de hoogte en volg Tessa
14 April 2017 | Cambodja, Khett Batdambang
YES! Wat een topper van een afsluiter hadden we in Battambang, onze laatste bestemming in Zuid Oost Azië. In de stad zelf is er niet al te veel te doen maar dat maakt de omgeving meer dan goed. Zéker met het Khmer Nieuwjaar!
De dag van onze aankomst waren we gesloopt... De busrit die 2, maximaal 3, uur had moeten duren deed er 4.5 uur over en er was geen airconditioning aanwezig. Wat hebben we zitten foeteren in de bus! Máár bij aankomst in Battambang werden we met een grote glimlach ontvangen. De tuktuk driver, Mr. Blue genaamd, was een heerlijke, gezellige, goed gevormde Cambodjaan die ons voor $0.50 met zijn "batmobiel" (half tuktuk, half auto) naar het hostel bracht. Mr. Blue was ontzettend grappig en sprak goed Engels, dus al gauw hadden we afgesproken dat hij ons diezelfde dag zou komen ophalen voor een ritje door de stad. Helaas werd Lisa vlak na aankomst niet goed, en hebben we de rest van de dag in de gekoelde kamer gelegen. Gelukkig was er niets ernstigs aan de hand, maar we denken dat de onrustige nachten in Siem Reap en de lange, hete busreis misschien ietsjes te veel van het goede waren... :) Helaas hebben we onze Mr. Blue niet meer gezien. Maar gelukkig hadden we de dag erna nog, waarin we oprecht de TOFSTE dag hebben gehad!!
Zoals jullie misschien al hebben gezien op mijn Facebook pagina is het hier Khmer Nieuwjaar. Ze vieren dat hier drie dagen lang en is de belangrijkste feestdag in deze buurt. Je kunt het vergelijken met Kerst, Pasen en Oud en Nieuw in één. Mensen ontsnappen aan de grote steden zoals Phnom Penh en reizen allemaal af naar het platteland en de dorpjes in de buurt om deze drie dagen bij hun familie te zijn. Ze vieren hier Cambodjaans Nieuwjaar met verschillende tradities. Elke dag zijn er verschillende activiteiten en ceremonies, worden er speciale Cambodjaanse gerechten gemaakt en spelen ze traditionele spellen. Een van de tradities (die ze, wat ik later leerde, hebben overgenomen van hun Thaise bovenburen) is dat ze "watergevechten" houden. Traditioneel gezien besprenkelde je mensen met een beetje water als een teken van respect. Nu is het (gezien het de warmste periode van het jaar is) een groot waterspektakel en noemen sommige mensen het zelfs het Water Festival. Volgens onze tuktuk chauffeur is het ook een soort reinigingsritueel, waarbij al je zonden weg worden gespoeld. Mensen geven feestjes, met veel drank en veel eten. Er staan gigantische boomboxen muziek te blazen in de tuinen en jong & oud staat op straat te dansen en te springen. Dit was zò fantastisch om te zien! Even alle "zorgen" en het werk wordt achter ze gelaten en iedereen geniet! Heerlijk gewoon!
Onze tuktuk chauffeur voor de dag, Sambat, had ons al gewaarschuwd om onze tassen en telefoons even in een plastic zak onder een van de banken te leggen, want "we gingen gegarandeerd nat worden". In eerste instantie zagen Lisa en ik het probleem niet zo, maar het tegendeel werd ons binnen no-time bewezen: Compleet met tuinslangen, waterbommen en tot de rand gevulde emmers komen de lokale mensen op onze tuktuk af gerend. We worden zowat verdronken in het water en mensen beginnen te joelen en schreeuwen "HAPPY NEW YEAAAAR". Vervolgens (nu wordt het pas ècht leuk) smeren ze hele handen babypoeder in je gezicht. Een smerige combi met natte haren en een nat gezicht, maar ook dit heeft een speciale betekenis. Sambat zelf zei dat babypoeder iets is wat je associeert met “lief zijn” en “zachtheid”. Doordat je mensen over hun wang aait en ze met babypoeder insmeert, wens je ze dus veel liefde en hopen ze dat iedereen lief voor je zal zijn. Er zijn ook theorieën dat ze traditioneel gezien gekleurd poeder en gekleurd water naar elkaar gooide om elkaar zo een kleurrijke en vrolijke toekomst te wensen. Dit is echter lastig uit te wassen/schoon te maken, dus houden mensen het nu bij normaal water en baby- of talkpoeder. Hoe dan ook, ze wensen je dus alleen maar veel geluk en liefde toe! En dat was te merken. De mensen hier waren zó ontzettend lief!! Iedereen was vrolijk en zo heerlijk zorgeloos. Dit was zeker een van de meest bijzondere ervaringen van onze trip!
Daarnaast hebben we ook nog een uniek tripje op de befaamde bamboetrein gemaakt. Ook dìt was er eentje voor in de boeken. De Bamboetrein (of de “norry”) is een vierhoekig ‘vlot’, ongeveer 3 meter lang en ongeveer 2 meter breed, met een stalen frame op wielen en bamboe latten voor een vloer. De lokale bevolking gebruiken ze voor vervoer van zichzelf en van hun vee of goederen. Het netwerk van de trein is oorspronkelijk door Franse koloniale kolonisten aangelegd, maar het wordt grotendeels niet gebruikt. De spoorlijn loopt oorspronkelijk van Battambang naar Phnom Penh, maar het traject is grotendeels verwaarloosd. Wij maakte een ritje van zo’n 30 minuten: We vertrokken van O Dambong en stopten in O Sra Lav. Het is overigens maar één spoor, dus als we een andere trein tegemoet kwamen, dan moesten we beide stoppen en gaat de trein met de minste passagiers van het spoor af. Ze halen alles uit elkaar en leggen alle onderdelen dan naast het spoor :) De trein, die op het spoor blijft zal dan de uit elkaar gehaalde trein voorbij rijden en de andere bouwen daarna gewoon weer op en rijden dan lekker verder! Hoe briljant?! En vergis je niet, deze treintjes gaan tot wel 50 km per uur! Levensgevaarlijk, maar zooo cool! Maar goed, we gaan verder: Het eindpunt is een klein dorp te midden van de bomen, O Sra Lav. Er is een winkeltje waar je koude dranken, kleding en "Bamboo Train" souvenirs kunt kopen. De vrouw van de winkel is ontzettend warm en verwelkomend. Daarom besluit ik bij haar een lekkere koude kokosnoot te kopen en raken we (vooral met handen- en voetenwerk, want Engels sprak ze niet echt hèèl goed) aan de praat. Uiteindelijk gaan we terug naar het beginpunt en komt de mevrouw ons nog even achterna gerend. Ze wenst ons alle goeds, veel geluk en een veilig reis en overhandigd ons twee zelf geknoopte armbandjes in de kleuren van de Cambodjaanse vlag. “I will wait for you to come back”, zegt ze met een grote glimlach. Wát ontzettend lief!!
Al met al heeft Battambang ons dus echt een memorabel eind van onze trip bezorgd en kijken we allebei met veel plezier terug op onze avonturen. Ik zit op dit moment op het vliegveld van Phnom Penh te wachten op mijn vlucht naar Melbourne en Lisa is onderweg naar Amsterdam, waar ze woensdagochtend vroeg zal aankomen. Best gek, om na 7 weken ineens “alleen” te zijn. Maar oh, wat zie ik er naar uit om na drie jaar weer even “thuis te komen” in Melbourne!! Ik heb zo’n ontzettend veel zin om iedereen daar weer te zien en om opnieuw te kunnen genieten van deze fantastische stad. Ik ga dus nog even een kleine twee weken VOL OP genieten en dan is het tijd om lekker naar huis te gaan… Ik begin mijn vriend en mijn familie na acht weken nu wel écht een beetje te missen. Dus ik zie er eigenlijk ook wel weer naar uit om lekker naar huis te gaan.
Dit was het dus wat betreft mijn blogjes uit Zuid Oost Azië! Wie weet wat voor spannende dingen er in de toekomst weer gaan gebeuren… Ik kan in ieder geval niet wachten! :)
Liefs,
Tess
De dag van onze aankomst waren we gesloopt... De busrit die 2, maximaal 3, uur had moeten duren deed er 4.5 uur over en er was geen airconditioning aanwezig. Wat hebben we zitten foeteren in de bus! Máár bij aankomst in Battambang werden we met een grote glimlach ontvangen. De tuktuk driver, Mr. Blue genaamd, was een heerlijke, gezellige, goed gevormde Cambodjaan die ons voor $0.50 met zijn "batmobiel" (half tuktuk, half auto) naar het hostel bracht. Mr. Blue was ontzettend grappig en sprak goed Engels, dus al gauw hadden we afgesproken dat hij ons diezelfde dag zou komen ophalen voor een ritje door de stad. Helaas werd Lisa vlak na aankomst niet goed, en hebben we de rest van de dag in de gekoelde kamer gelegen. Gelukkig was er niets ernstigs aan de hand, maar we denken dat de onrustige nachten in Siem Reap en de lange, hete busreis misschien ietsjes te veel van het goede waren... :) Helaas hebben we onze Mr. Blue niet meer gezien. Maar gelukkig hadden we de dag erna nog, waarin we oprecht de TOFSTE dag hebben gehad!!
Zoals jullie misschien al hebben gezien op mijn Facebook pagina is het hier Khmer Nieuwjaar. Ze vieren dat hier drie dagen lang en is de belangrijkste feestdag in deze buurt. Je kunt het vergelijken met Kerst, Pasen en Oud en Nieuw in één. Mensen ontsnappen aan de grote steden zoals Phnom Penh en reizen allemaal af naar het platteland en de dorpjes in de buurt om deze drie dagen bij hun familie te zijn. Ze vieren hier Cambodjaans Nieuwjaar met verschillende tradities. Elke dag zijn er verschillende activiteiten en ceremonies, worden er speciale Cambodjaanse gerechten gemaakt en spelen ze traditionele spellen. Een van de tradities (die ze, wat ik later leerde, hebben overgenomen van hun Thaise bovenburen) is dat ze "watergevechten" houden. Traditioneel gezien besprenkelde je mensen met een beetje water als een teken van respect. Nu is het (gezien het de warmste periode van het jaar is) een groot waterspektakel en noemen sommige mensen het zelfs het Water Festival. Volgens onze tuktuk chauffeur is het ook een soort reinigingsritueel, waarbij al je zonden weg worden gespoeld. Mensen geven feestjes, met veel drank en veel eten. Er staan gigantische boomboxen muziek te blazen in de tuinen en jong & oud staat op straat te dansen en te springen. Dit was zò fantastisch om te zien! Even alle "zorgen" en het werk wordt achter ze gelaten en iedereen geniet! Heerlijk gewoon!
Onze tuktuk chauffeur voor de dag, Sambat, had ons al gewaarschuwd om onze tassen en telefoons even in een plastic zak onder een van de banken te leggen, want "we gingen gegarandeerd nat worden". In eerste instantie zagen Lisa en ik het probleem niet zo, maar het tegendeel werd ons binnen no-time bewezen: Compleet met tuinslangen, waterbommen en tot de rand gevulde emmers komen de lokale mensen op onze tuktuk af gerend. We worden zowat verdronken in het water en mensen beginnen te joelen en schreeuwen "HAPPY NEW YEAAAAR". Vervolgens (nu wordt het pas ècht leuk) smeren ze hele handen babypoeder in je gezicht. Een smerige combi met natte haren en een nat gezicht, maar ook dit heeft een speciale betekenis. Sambat zelf zei dat babypoeder iets is wat je associeert met “lief zijn” en “zachtheid”. Doordat je mensen over hun wang aait en ze met babypoeder insmeert, wens je ze dus veel liefde en hopen ze dat iedereen lief voor je zal zijn. Er zijn ook theorieën dat ze traditioneel gezien gekleurd poeder en gekleurd water naar elkaar gooide om elkaar zo een kleurrijke en vrolijke toekomst te wensen. Dit is echter lastig uit te wassen/schoon te maken, dus houden mensen het nu bij normaal water en baby- of talkpoeder. Hoe dan ook, ze wensen je dus alleen maar veel geluk en liefde toe! En dat was te merken. De mensen hier waren zó ontzettend lief!! Iedereen was vrolijk en zo heerlijk zorgeloos. Dit was zeker een van de meest bijzondere ervaringen van onze trip!
Daarnaast hebben we ook nog een uniek tripje op de befaamde bamboetrein gemaakt. Ook dìt was er eentje voor in de boeken. De Bamboetrein (of de “norry”) is een vierhoekig ‘vlot’, ongeveer 3 meter lang en ongeveer 2 meter breed, met een stalen frame op wielen en bamboe latten voor een vloer. De lokale bevolking gebruiken ze voor vervoer van zichzelf en van hun vee of goederen. Het netwerk van de trein is oorspronkelijk door Franse koloniale kolonisten aangelegd, maar het wordt grotendeels niet gebruikt. De spoorlijn loopt oorspronkelijk van Battambang naar Phnom Penh, maar het traject is grotendeels verwaarloosd. Wij maakte een ritje van zo’n 30 minuten: We vertrokken van O Dambong en stopten in O Sra Lav. Het is overigens maar één spoor, dus als we een andere trein tegemoet kwamen, dan moesten we beide stoppen en gaat de trein met de minste passagiers van het spoor af. Ze halen alles uit elkaar en leggen alle onderdelen dan naast het spoor :) De trein, die op het spoor blijft zal dan de uit elkaar gehaalde trein voorbij rijden en de andere bouwen daarna gewoon weer op en rijden dan lekker verder! Hoe briljant?! En vergis je niet, deze treintjes gaan tot wel 50 km per uur! Levensgevaarlijk, maar zooo cool! Maar goed, we gaan verder: Het eindpunt is een klein dorp te midden van de bomen, O Sra Lav. Er is een winkeltje waar je koude dranken, kleding en "Bamboo Train" souvenirs kunt kopen. De vrouw van de winkel is ontzettend warm en verwelkomend. Daarom besluit ik bij haar een lekkere koude kokosnoot te kopen en raken we (vooral met handen- en voetenwerk, want Engels sprak ze niet echt hèèl goed) aan de praat. Uiteindelijk gaan we terug naar het beginpunt en komt de mevrouw ons nog even achterna gerend. Ze wenst ons alle goeds, veel geluk en een veilig reis en overhandigd ons twee zelf geknoopte armbandjes in de kleuren van de Cambodjaanse vlag. “I will wait for you to come back”, zegt ze met een grote glimlach. Wát ontzettend lief!!
Al met al heeft Battambang ons dus echt een memorabel eind van onze trip bezorgd en kijken we allebei met veel plezier terug op onze avonturen. Ik zit op dit moment op het vliegveld van Phnom Penh te wachten op mijn vlucht naar Melbourne en Lisa is onderweg naar Amsterdam, waar ze woensdagochtend vroeg zal aankomen. Best gek, om na 7 weken ineens “alleen” te zijn. Maar oh, wat zie ik er naar uit om na drie jaar weer even “thuis te komen” in Melbourne!! Ik heb zo’n ontzettend veel zin om iedereen daar weer te zien en om opnieuw te kunnen genieten van deze fantastische stad. Ik ga dus nog even een kleine twee weken VOL OP genieten en dan is het tijd om lekker naar huis te gaan… Ik begin mijn vriend en mijn familie na acht weken nu wel écht een beetje te missen. Dus ik zie er eigenlijk ook wel weer naar uit om lekker naar huis te gaan.
Dit was het dus wat betreft mijn blogjes uit Zuid Oost Azië! Wie weet wat voor spannende dingen er in de toekomst weer gaan gebeuren… Ik kan in ieder geval niet wachten! :)
Liefs,
Tess
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
