Chill, zen, relax… Pai.
Door: Tess
Blijf op de hoogte en volg Tessa
08 Maart 2017 | Thailand, Mae Hong Son
Maandagochtend vertrok onze minibus naar Pai, een stadje zo’n drie uur van Chiang Mai vandaan. Het weekend in Chiang Mai hebben we lekker genoten van de stad, hebben we de Saturday- èn de Sunday Walking Markets bezocht en (misschien wel een van de hoogtepunten) hebben we een SPA DAY gehouden! Eerst bezochten we een Thaise Fish Spa, waar we met onze voeten in zo’n bak met visjes gingen zitten (Wat een bizar gevoel!!! Maar oh, wat waren de voetjes poezelig en zacht na afloop) en ondergingen we een traditionele Thaise massage bij Lila Massage. Het bijzondere aan deze massage studio’s is dat alle vrouwen die er werken ex-criminelen zijn. Iedere werkneemster heeft in de gevangenis gezeten en hebben in hun instelling een officiële opleiding tot masseuse gehad. Dit initiatief is in 2009 in het leven geroepen omdat hier in Thailand blijkbaar nogal weinig tot geen begrip en respect wordt getoond naar deze vrouwen die na hun vrijlating de maatschappij weer in moeten. Om de drempel wat lager voor ze te leggen, helpt Lila Massage hen aan een baan zodat ze hun nieuwe leventje met een schone lei kunnen beginnen!
Onze behulpzame hostel eigenaresse had voor ons geregeld dat de minibus ons vòòr de ingang kwam ophalen. De rit duurt zo'n 3 uur van Chiang Mai naar het busstation in Pai, zo’n 762 bochten de berg op, wel te verstaan. Dit is trouwens een feit, google het maar! Anyways, in het veel te krappe busje zaten we als sardientjes in een blik. Onze rugzakken werden boven op het dak met alleen een netje vastgeknoopt, dus ik hield m’n hart vast met al die bochten. Mààr, drie uurtjes later stonden we, met al onze spulletjes, in het centrum van Pai. Tijdens de (overigens PRACHTIGE: Wàt een uitzichten hebben we gehad) rit, kwam het ene hippietentje na het andere voorbij. Echt, het is net alsof je even terug in de tijd ging: De jaren ’60 en ’70 waren er niks bij :) De grote (winkel)straat is druk, en er lopen veel toeristen. Om ons heen zien we allerlei gebergte op de achtergrond en veel groen. Het doet zelfs een beetje tropisch aan, heel erg fijn in ieder geval!
Met onze navigatie lopen Lisa en ik richting ons eerste logeerverblijf: Buzza’s Backpackers. Buzza’s is een Walhalla voor reizigers die èven op adem willen komen: Overal hangen hangmatten, lampionnetjes en lichtjes, er staan palmbomen, er liggen comfortabele kussens overal, schommels waar je op kunt liggen (!) en in het midden van de binnenplaats lag er een kampvuurtje met krukjes er omheen. Al met al dus DE plek om lekker te relaxen. Het enige nadeel is dat de bedden zò enorm oncomfortabel waren… Was je helemaal relaxed en losjes, dan werd je de ochtend erna toch wakker met een slapende linkerarm en een ontwrichte schouder. Dat is overigens overal in Azië zo: De matrassen zijn er zo ontiegelijk hard. Maar die bij Buzza’s waren toch wel weer even ‘next level’ houten planken. Maar goed, je kunt niet alles hebben :)
De rest van de dagen hebben we niet enorm veel ondernomen. De echte toeristische trekpleisters, zoals de Hot Springs (die volgens sommigen niet eens het bezoek waard waren gezien de hitte: Ze waren zo goed als “verdampt”) en een tempel hoog in de bergen, waren alleen te bereiken met een scooter. Omdat Lisa en ik allebei niet ervaren genoeg zijn met scooter- of motorrijden en het verkeer in Azië één grote chaos is, was de keuze dan ook snel gemaakt: Wij doen alles alleen te voet, met openbaar vervoer of met onze fiets. We zijn tijdens deze twee weken bijna dagelijks mensen tegengekomen die gevallen zijn of zelfs naar het ziekenhuis moesten voor hechtingen en dat soort dingen… We missen dan misschien wat trekpleisters, maar wij zijn ‘better safe than sorry’ en zien waarschijnlijk op onze fiets weer dingen die de gemiddelde toerist niet ziet! Zoals bijvoorbeeld de Wat Saikhao tempel.
Tijdens een van onze pogingen om op de fiets tòch een toeristische attractie te bezoeken, werden we weer eens geconfronteerd met de Aziatische chaos: Volgens de route zouden we een brug over moeten. We fietste zo’n 20 minuten over een onverharde weg, midden door de rijstvelden waar tientallen mensen in de hitte rijst stonden te plukken, om vervolgens een doodlopende weg te vinden. Waar waarschijnlijk recentelijk te brug had gestaan, lagen nu grote betonblokken in de berm… Oké. Geen oversteek dus. Dan maar weer terug en een andere route verzinnen! We besluiten gewoon maar op ons gevoel af te gaan en fietsen richting een dorpje dat te zien was in de verte. Langs de route ontdekte we een tempel en besluiten om brutaal gewoon even een kijkje te nemen. Een monnik ziet ons en komt enthousiast op ons aflopen: “Hello! Hello! Please, come see my temple. I’m always happy to meet foreigners”. Wauw, wat een warm welkom! Hij spreekt eigenlijk geen woord Engels, maar probeert ons zo goed mogelijk te informeren over de tempel. We lopen wat rond op het erf en drinken samen wat koude ijsthee. We stellen hem wat vragen (met handen- en voetenwerk) en hij geeft antwoord. Dat probeert hij althans :) Maar, met lichaamstaal kom je een heel eind! In ieder geval maar weer eens een voorbeeld van hoe gastvrij de Thaise mensen zijn! Naast wat rondfietsen in de middle of nowhere, zijn we lekker gaan zwemmen bij het publieke zwembad “Fluid”, bezochten we de lokale markt(en) en hebben we zò lekker gegeten bij verschillende straattentjes. Heer-lijk.
Omdat de bedden bij Buzza’s zo pijnlijk waren, besloten we door te gaan naar een ander hostel wat meer in de buurt van het centrum, de Purple Monkeys. We hadden voor onszelf een privé kamer geboekt, want zo af en toe even je kamer delen met alleen je reisgenoot in plaats van 5 of 7 anderen is ook wel eens lekker. Althans… dat dachten we :) We werden door de receptionist naar onze “kamer” gebracht en kwamen aan bij een rijtje met, tsja, hutjes/schuurtjes, of zoiets? Het waren huisjes van houten platen van nog geen cm dik, geen ramen en een golfplaten dakje, net groot genoeg voor één tweepersoonsmatras. Onze rugzakken pasten er net in. Ach, als we er maar konden slapen. MAAR OOK DAT GING NIET! Ons hutje stond onder een metershoge vijgenboom, waar om de 10/20 minuten een tros kneiter harde vruchten naar beneden kwam kletteren. Daarnaast liepen er hordes straathonden rond, dus wanneer er 1 begon te blaffen, volgden er gauw een stuk of 20 meer… En natuurlijk besloten dan ook de hanen lekker mee te gaan kraaien. En dat alles tussen 2.00 en 6.00 ’s ochtends. In combinatie met het harde matras en de warmte, was het echt een top nacht (NOT). Gelukkig gingen we de volgende ochtend weer richting Chiang Mai, omdat we de dag erop naar onze nieuwe bestemming zouden vliegen, namelijk Ha Noi in Vietnam!
Voor de 2e keer overleefde we de 762 bochten richting Chiang Mai, waar we met de taxi werden afgezet bij ons nieuwe hostel. En THANK GOD wat hadden ze daar fijne bedden! Nou ja, voor Aziatische standaarden dan, haha ;) Na een goede nachtrust gingen we goed ontbijten en namen we een taxi naar Chiang Mai Airport. Via Bangkok vlogen we naar Vietnam, klaar voor ons volgende avontuur. Maar daar vertel ik jullie de volgende keer meer over… :)
Heel veel liefs,
Tess
-
11 Maart 2017 - 08:19
Hanneke Oomens:
wat goed dat jullie zo verstandig zijn om tefietsen en wat hebben jullie weer mooie dingen meegemaakt
hoop dat jullie in Vietnam wat betere bedden aantreffen
veel plezier en geniet van alles
groetjes uit een zonnig breda
-
11 Maart 2017 - 12:38
Wim:
Haha, je verhaal over het verkeer is helemaal waar! Ook in Vietnam met z'n miljoenen brommertjes en geen regels, (althans niemand houdt zich eraan) is het een grote chaos. Maar dames, veel plezier op jullie trip. -
13 Maart 2017 - 09:32
Rineke:
voor ons, goeie morgen Dames. Wat leuk dat jullie nu in Hanoi zijn aangekomen. Een paar jaar geleden ben ik daar ook geweest en daar is veel moois e zien. OA één van de 7 wereld wonderen. Daar kun je met een boot doorheen varen. Het zijn grote rotspartijen die uit het water steken. Heel mooi en indrukwekkkend is om een voorstelling bij te wonen van het "Water Music Theatre. "Tenminste zoiets moet het zijn. Dit zie je nergens.
Ik lees wel weer wat jullie hebben beleefd. Met z'n vijven op een brommertje is niets, heel gewoon hoor. Heb ik ook gezien, helemaal gelijk. Jullie gaan het allemaal beleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley