Bundaberg, OJ and the Milky Way

Hi y’all,

Ik heb van meerdere mensen een klacht mogen ontvangen (hihi, dat klinkt zo lekker beladen). Ik laat blijkbaar (te?) weinig van me horen… Máár, daar ga ik nu mijn uitleg bij geven (en geloof me, deze blog gaat mijn afwezigheid op het wereld wijde web helemaal goedmaken, want tjonge jonge: Wat heb ik veel meegemaakt!)

Zoals jullie weten (als je mijn vorige blog gelezen hebt…), logeer ik op dit moment bij Judith, Mal en Isaac: Een gezellig gezin met fulltime jobs, zorgen voor en om ’t kind, boodschappen doen, koken, eten, wassen, strijken én dan ook nog eens zo’n Hollandse troela over de vloer. Ik leef op dit moment dus eigenlijk gewoon een Australian daily life, zonder spectaculaire, toeristische uitstapjes (tot nu toe dan…) Daarnaast, moet ik natuurlijk genoeg dingen op kunnen sparen om jullie dan inééns te kunnen verblijden met een blog waarin daadwerkelijk wat leuks te lezen valt… Good enough reason for y’all? ;)

Mijn eerste week in Australië zit er alweer op. Ik begin langzaam te wennen aan het taaltje (Australisch is toch écht even iets anders dan gewoon Engels en Amerikaans) en de temperatuur (het is de gemiddelde 80% luchtvochtigheid die het me heel moeilijk maakt). Maar, we hebben weer genoeg ondernomen! Bij een bezoekje aan het centrum van Brisbane is het niet gebleven!

Donderdag heb ik een rondje door de buurt gelopen. Zelfs hier in de wijk is al genoeg te zien voor een toerist zoals ik: leguanen, ibis vogels, gekko’s en het geluid van schreeuwende kookaburra’s is hier al te normaal. Die dag heb ik ook kennis mogen maken met hèt drankje van Australië (volgens Mal, althans): Bundaberg rum! Mix het met een ijskoude cola en je hebt een heerlijk, Australische dorstlesser. Jammer genoeg is alcohol hier nogal duur en drink ik daarom vooral veel “OJ” (of terwijl: Orange Juice, maar zo noemen ze dat hier niet, want Australië is het land van de afkortingen!).

Mal is een vrachtwagenchauffeur en crost door het hele land om vriezers en koelkast te leveren. En ik mocht een keer mee! Vrijdagochtend stond een rondje langs Bribie Island en de bijbehorende kustlijn stond op het programma… En dat was tof! Waarom? Kun jij zeggen dat je een privé sightseeing tour in een pick-up truck hebt gehad? Dat bedoel ik! :)

Gelukkig werken Judith en Mal alleen doordeweeks en stond het weekend in het teken van feesten en relaxen! Isaac was afgelopen donderdag jarig en vierde dit zaterdag in een lokaal kinderpark met vijftien vriendjes en vriendinnetjes. Om 06.00 ging de wekker… Wat? Zo vroeg? Ja! Zo vroeg! Verjaardagsfeestjes vieren ze hier namelijk zo vroeg mogelijk om te zorgen dat je heetste moment van de dag voor bent. De hele ochtend heb ik heerlijk om me heen zitten staren, kijkend hoe jonge gezinnen en andere kinderfeestjes hun gang gingen in het prachtige park (die ze hier overigens op iedere hoek van de straat lijken te hebben: Breda? Oosterhout? Waar zijn die van ons?). Om 12.00 was het feestje van Isaac over en kon MIJN feestje beginnen…

… KAMPEREN! Thuis stond de aanhanger al bepakt klaar om te gaan: De tenten, de mobiele keuken, het van een bierkratje en een wc-bril gefabriceerde toilet en een grote vrieskist vol met ijs en koele drankjes waren al ingepakt. Gauw uit de verjaardags-kleren in de strandkleren en hop, de auto in: It’s time to go camping! Na een autorit van ongeveer een uur of twee, komen we aan bij Cooloola National Park. Een nationaal park met een kilometers lange kustlijn inclusief zandbergen van wel 20/30 meter hoog, witte stranden en een helder blauwe zee. (Dit strand is overigens een geregistreerde autoweg: Er staan dus snelheidsborden en moet iedereen zich aan de normale verkeersregels houden als je met de auto gebruik maakt van dit strand). Uiteindelijk vonden we op ‘Teewah beach’ een perfect plekje en begonnen we met het opbouwen van ons kamp.

De slaaptent (ook wel de Taj Mahal genoemd, want damn, dat ding was geen normale tent maar een paleis), de douchetent, de wc-tent en de pergola werden vlotjes in elkaar gebouwd. Na twee uur kon mijn eerste kampeer ervaring beginnen. De Taj Mahal heeft een T-vorm, waarbij de onderkant van de T gemaakt is van transparante stof: Mijn matras had dus uitzicht op zee en bossen…. Woah. Jammer genoeg was het goed bewolkt die avond en waren de sterren niet goed te zien. Mal vertelde dat je de Melkweg goed kon zien zodra de maan achter de zandbergen zou verdwijnen. Dit zou tegen middernacht moeten gebeuren… Ik heb tot 01.00 gewacht, maar de wolken bleven het mooie uitzicht verstoren. Daarom ben ik maar gewoon gaan slapen. Om 03.00 ’s nachts werd ik wakker. Fuck, ik moet plassen. Ik kijk uit mijn tent: Een groot zwart gat. Hoe ga ik ooit dat gegraven gat in de grond goed zien? Ugh, oh ja… dit is waarom ik nooit ben gaan kamperen. Ik weet mijn telefoon onder uit mijn rugzak te graaien en kruip uit mijn tent. En wat ik toen zag was ongelofelijk…

Honderdduizend sterren, fonkelend en flikkerend zoals in films en tv. Alle wolken waren verdwenen en de haast zwarte lucht zorgde ervoor dat ik ineens een real-life Droomvlucht effect beleefde. WOW! Ik vergeet alweer dat ik moet plassen, en laat mezelf op de grond vallen. Een uur lang lig ik op mijn rug in het gras, starend naar de Melkweg. Zóveel heldere sterren heb ik nog nooit gezien! WOAH!

’s Ochtends om 07.00 uur werd ik weer wakker met de zon in mijn gezicht en de geur van vers gebakken bacon, tomaten en een eitje. Met een goedgevulde maag gaan de familie Forster & Tess op stap! We gaan naar Rainbow beach en Double Island Point. Rainbow Beach is ongelofelijk. De zee lijkt nog blauwer en helderder, het zand witter en de zandbergen nóg kleurrijker dan gisteren. De zandbergen hebben zoveel verschillende kleuren zand, dat het inderdaad een regenboog lijkt. Truly a heavenly paradise on earth!

Na een korte stop bij Rainbow Beach, rijden we naar Double Island Point. Grote, zwarte rotsen en een helder blauwe zee komen dichterbij. Wauw… Ook dit is prachtig!! We stappen uit de auto en Judith, Isaac en ik besluiten om verkoeling te zoeken! Mijn eerste duik in het water is een feit! Zo’n raar idee, zwemmen in januari! Maar goed, met temperaturen rond de 30 graden kun je niet anders!! ;)

Op de terugweg naar ons kamp gaan we op jacht naar de “Paphies Australis”, of terwijl Pipi’s! Pipi’s zijn zeeschelpdieren die lijken op een oester/mossel. Ze leven een paar centimeter onder het zand en gebruiken hun “voet” (een grote, slijmerige spier) om zichzelf in het zand te zuigen/graven (dat er overigens belachelijk grappig uitziet… Ik zal proberen het filmpje op Facebook te plaatsen!). We hadden weinig geluk en vonden er maar drie… Máár, het was zeker vermakelijk.

Toch… was al dit niets in vergelijking met wat ik daarna heb mogen doen. De high-light van de dag was toch wel het volgende: Ik heb gewoon in Mal zijn auto gereden. Ja! Tess heeft deelgenomen in het Australische verkeer. Nou ja… ik heb een automaat gereden op het strand. Maar zoals ik al zei: Het strand is een geregistreerde autoweg en dús heb ik gewoon in het Australische verkeer deelgenomen: HA!

Nou… dat was het voor deze blog! Heb ik mijn afwezigheid weer een beetje goedgemaakt? ;) Wat ik aankomende week ga doen in Brisbane weet ik nog niet… Ik ben druk bezig op het internet met het vinden van de “to-do’s” in Brisbane, maar ik hou jullie op de hoogte! In de tussentijd: Neem een kijkje in het fotoalbum op Facebook (dat ik meteen na het plaatsen van dit verslag ga aanmaken), dan krijgen jullie een beetje een idee van wat ik gezien en meegemaakt hebt!

Have a good one!

Xo Tess

p.s. Ik krijg van sommige mensen de vraag: “Hoe ben je bereikbaar”. Nou… Australië heeft veel WiFi spots, en dus mag je me altijd een Facebook- of WhatsApp berichtje sturen (op mijn normale, Nederlandse nummer. Ik heb wel een Australische telefoon te leen, maar die gebruik ik uitsluitend voor gebruik binnen Australië. So, no worries, matey! We blijven in contact!).