Hit the road, Ja... Tess

Hi y’all,

Happy anniversary to me! Ik ben alweer één maand in Australië. Ongelofelijk: Dit gaat veel te snel! Bereid jullie overigens voor, want deze blog is ont-zet-tend lang :) De afgelopen week was ik weer ‘en route’ en heb ik afschuwelijk veel mooie dingen mogen beleven! Dus… hier gaan we:

Vorige week woensdag ben ik met Marilou op de Yarra Valley Wine Tour geweest. ’s Ochtends om 7:00 werden we opgehaald met de Café Bus, een bus met onbeperkt koffie aan boord: Yes! De eerste stop van de dag was bij Yarra Valley Chocolaterie & Ice Creamery. Gelegen in een bergachtig landschap voelde ik me net Charlie opweg naar de Chocolate Factory. Bij binnenkomst staan er drie enorme bakken met gratis chocolade… Er staan chocolade fonteinen op de bar… De mooiste chocolade-kunstwerkjes in de meest fraaie verpakkingen… Zèlfs de wc’s waren indrukwekkend. Zo hadden alle vrouwen aan boord even hun 1-minute-in-heaven :)

Bij de eerste wijnproeverij (om 10:00 in de ochtend wel te verstaan, ahum…) was bij Coombe Farm, een van de oudste en grootste family-owned wijngaarde in de Yarra Valley. Een leuke fun fact (voor de liefhebbers) is dat het eigendom is van de afstammelingen van de wereld-beroemde opera zangers Dame Nellie Melba. Erg lekkere wijnen met een interessante geschiedenis, gepresenteerd in een prachtig landhuisje: Perfect! Het volgende adres: Domonique Portet Winery. Ook bij dit bedrijf (wederom gelegen in een prachtig landschap) mochten we vier heerlijke, Franse wijnen proeven.

Het liep tegen twaalven en dus was het tijd voor een goed vullende lunch (we hadden immers nog twee andere proeverijen op het programma staan!). We stopte in een geweldig klein stadje waarvan ik helaas de naam ben vergeten. In plaats van de verwachtte tosti’s met kaas of broodjes gezond, hadden we keuze uit goeie gerechten (risotto, een panini met avocado en geroosterde kip of calamari ringen. Om maar even een kleine greep uit het menu te doen). Dat hadden we net even nodig na al die wijn :) Na een uurtje gingen we verder naar White Rabbit Brewery, een toffe brouwerij met een vintage tintje. Hier proefde we twee soorten bier en appel ciders. Na een korte stop hier, gingen we door naar onze laatste (en naar mijn mening ook de mooiste!) wijnproeverij. Ik ben hiervan helaas de naam vergeten (zou dat door alle alcohol zijn geweest? ;) hihi) maar oh wat een uitzicht!! De foto’s hebben jullie op Facebook al kunnen zien: Prachtig, niet? Hier sloten we dus onze dag af, met een glaasje bubbels een heerlijke mini-pizzaatjes uit de oven. Wat een héérlijk dag!!

Tijd om echt na te genieten was er niet, want de volgende dag mocht ik op mijn volgende avontuur: de Phillip Island Tour! Samen met een bus vol jonge backpackers gingen we op weg naar Maru Park. Hier heb ik kennis gemaakt met de kangaroos en de koala’s! EINDELIJK! Ik was hier bijna een maand en had nog geen één kangaroo of koala gezien: Schandalig gewoon! We mochten hier een uurtje rondwandelen, foto’s maken en met de koala’s knuffelen (wel onder streng toezicht van de rangers, máár het was tof!).

Next stop: Phillip Island Chocolate Factory… Tja. Dat viel dus enorm tegen na de chocolaterij van de dag ervoor. Dus daar ga ik niet te veel woorden aan vuil maken. We gaan gewoon verder naar de volgende highlight, het befaamde Phillip Island Grand Prix Circuit. We mochten, uiteraard, niet over het circuit maar de omgeving was waanzinnig. Hier hebben dan ook een groep wilde kangaroos gespot! Dat was wel heel erg bijzonder :)

Rond een uur of zeven in de avond zijn bij een gezellige pizzeria in Cowes gaan eten voordat we verder gingen naar de hoogtepunten van de dag: The Nobbies & de Penguin Parade. De Nobbies bij zonsondergang waren fantastisch. De ruige zee, hier en daar een wilde wallaby en de grote rotsen… zucht. Can life get any better?

Jammer genoeg hadden we hier niet veel tijd om te genieten van het mooie uitzicht want de pinguïns waren in aantocht! Nou ja… Zo werd het ons verkocht. Ik heb gelezen (en dit werd bevestigd door de gids) dat er op één avond wel 600 pinguïns aan land komen. Wat ze er niet bij zeggen, is dat dit verspreid is over een paar uur en wij, in die 40 minuten dat we er konden blijven, er dus maar 30 gezien hebben. En niet eens echt gezien. Want wat ze je óók niet vertellen is dat het zò toeristisch is, dat het lijkt alsof je de Efteling binnen treedt. Je staat op zo’n 100 meter afstand van het strand en ziet dus eigenlijk zwarte en witte bolletjes over het strand waggelen. Het enige dat dit bezoek voor mij het waard heeft gemaakt is het feit dat er drie jonkies uit het holletje náást onze staplaats kwam. We stonden, door de tip van de gids, niet helemaal vooraan maar bleven juist achter op het verhoogde dek staan. Onder het dek zijn broedhokjes geplaatst waar veel pinguïns overdag verblijven. Dit weten niet veel mensen en dringen zich dus helemaal naar voren en zien dus praktisch niets. Wij daarentegen hadden drie pluizige vogeltjes mogen bewonderen, van nog geen meter afstand. Dát was bijzonder! Helaas mochten er geen foto’s gemaakt worden en moeten jullie mij maar op mijn woord geloven dat het héél erg schattig was :)

Na twee lange, intensieve maar bovenal bijzondere dagen, was de volgende dag lekker rustig! Ik heb lekker uitgeslapen, foto’s gesorteerd en ben aan het eind van de middag op pad gegaan. Ik begin de stad nu een beetje te leren kennen en zag dat er hier veel straatkunst voorkomt. Na wat onderzoek blijkt dus dat Melbourne bekend staat als “one of the world’s great street arts capitals”. De overheid heeft overal door de stad straten en lanen beschikbaar gesteld voor kunstenaars: HOE COOL! Er wordt dus niet gekliederd, gekrast of vandalisme gepleegd maar er worden écht kunstwerken geproduceerd. Dus met mijn koptelefoon op, mijn wandelschoenen aan en een lijst met straatnamen ging ik een dag op pad! Genieten, gewoon genieten.

En hier hield het nog niet op! Zaterdagochtend om 7:00 stond ik weer klaar voor mijn volgende trip: Een eendaagse reis naar de Great Ocean Road. We stopte bij Surf Coast Shire in Torquay voor morning tea, reden vervolgens door naar de Memorial Arc, kregen een heerlijke lunch in Apollo Bay, maakte een wandeling door Maits Rest (Great Otways National Park) en kwamen uiteindelijk terecht bij de 12 Apostelen. WAUW. Wauw, wauw, wauw. Ongeacht de honderden toeristen was dit mooi, zeg! En zeker zo mooi is Loch and gorge beach (zie ook mijn nieuwe profielfoto op Facebook). Bijna paradijselijk: Kristal helder water, een witte strandje en rotsen van zeker 30 meter hoog met stalactieten van duizenden jaren oud. Echt: wauw. De laatste stop was bij de London Bridge, wat ook een mooi plaatje was. Moe maar voldaan kwam ik dan ook om 21:00 weer terug in Discovery hostel aan… WAT. EEN. WEEK.

Zondag, rustdag. Dat was het zeker. Alhoewel ik als een machine schoolopdrachten produceerde die dag (ik weet niet waar het ineens vandaan kwam, maar ging er vooral niet tegenin!), heb ik lekker alles op mijn gemakje gedaan. Op de Queen Victoria Market met een smoothie van de zaak ‘Boost’ (waar ze écht de lekkerste en gezondste smoothies ever hebben!) lekker in de schaduw aan mijn laptopje. Máár, onverwachts kwam er toch weer iets spannends op mijn pad…

Marilou had zondagavond een kijkavond bij een huis in Yarraville. Dat wist ik, want dat huis is van een van de chauffeurs van Wildlife Tours: Sean. Ik heb Sean eerder deze week voor het eerst ontmoet tijdens de Phillip Island Tour. Marilou zou gaan kijken naar een kamer in dat huis en zou er blijven eten. Ik ging mee voor de gezelligheid…… dacht ik :) Wat bleek nou het geval te zijn: Er zijn twee kamers vrij in dat huis!! Lang verhaal kort: Marilou en ik gaan binnenkort samen verhuizen! We hebben echt geluk want we hebben allebei een eigen kamer (wat hier in Australië nauwelijks voor komt!), een klein winkelcentrum naast ons huis, het treinstation op vijf minuten loopafstand en het centrum én het kantoor zijn op 20 minuten fietsafstand (die we overigens ook echt kunnen fietsen, want onze baas had nog wat oude fietsen op de zaak staan: Nóg meer geluk).

Door alle excitement sliep ik pas rond een uur of twee vannacht, maar de wekker ging al om 6:30. Vandaag was namelijk mijn eerste officiële werkdag! Ik was poepie nerveus, maar het ging erg goed. Aino (mijn stage begeleidster) is ontzettend lief, geduldig en behulpzaam. Ik voel me erg op mijn gemak. Daarnaast zijn al mijn collega’s super vriendelijk en gezellig & hangt er daarom een relaxte sfeer rond het kantoor. Ik heb zelfs mijn eerste boekingen verwerkt vandaag. Telefoon aannemen durfde ik nog niet, maar dat komt vanzelf ;) Ik heb het in ieder geval erg naar mijn zin en weet zeker dat dit zo ontzettend tof gaat worden.

Al met al heb ik dus zo ONTZETTEND veel geluk gehad. Ik heb een euke stage, een leuke mede-stagiaire, leuke collega’s, een awesome baas, een tof hostel (inclusief 11 toffe kamergenoten), over een maand kan ik verhuizen naar een fantastisch huis en dat allemaal in (wat laatst benoemd is tot ‘most livable city on the world’) Melbourne, Australië.

So far, so good.

xo Tess