Vaarwel Vietnam!
Door: Tess
Blijf op de hoogte en volg Tessa
07 April 2017 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
So long, farewell, auf wiedersehen, goodbye! Ons Vietnamese avontuur zit er op… Ik zit nu in de Mekong Express bus richting Phnom Penh, waar we over zo’n 6 tot 7 uurtjes aan zouden moeten komen. We hebben zojuist de visum papieren ingevuld en onze paspoorten afgegeven aan de reisleider, dus hopelijk komen we zonder al te veel gedoe de grens over!
Sinds het paradijselijke Hoi An hebben we weer veel mooie dingen gedaan. We gingen van Hoi An naar Da Nang, waar we maar één dag verbleven. Die dag hebben we goed besteed door in het centrale gedeelte rond te wandelen, koffie te drinken en de beroemde Dragon Bridge te bezichtigen. ’s Avonds lagen we om 21:00 in bed, want om 04:30 zou onze wekker al weer gaan: Vanaf Da Nang International Airport vlogen we vroeg in de ochtend namelijk richting het zuiden. De reis zou zo’n 16 tot 18 uur duren met de bus… Dàt zagen Lisa en ik niet zo zitten. Daarom besloten we te investeren in een vliegticket, en reisden we binnen vijf uurtjes van deur tot deur naar ons geweldige hostel in Dalat: Santa Claus House. Wat een topper van een hostel was dit, zeg. Aan iedereen aan te raden! De naam zegt het al: De hele accommodatie staat in het teken van Kerst! In de hal staat een opgetuigde kerstboom met cadeautjes eronder, overal hangen kerstkransen aan de deur en elke centimeter van de kamers is gedecoreerd met glitterende kerstslingers. Naast het feit dat het gratis ontbijt bestond uit een versgebakken eitje met tomaat en komkommer & verse baguettes met eigengemaakte pindakaas èn jam, stonden er schalen met fruit op tafel waar je de hele dag gewoon van mocht pakken en waren de bedden ook super comfortabel (iets wat in Azië nergens vanzelfsprekend is).
Dalat is een fijn stadje. Doordat de Fransen er in de oorlog het gebied overnamen, doet de hele stad erg Parijs-ig aan. Koloniale huisjes, heuvelige kronkelweggetjes met kleine cafétjes en de radiomast in de vorm van de Eiffeltoren maakte het plaatje compleet. Ook hier wandelden Lisa en ik twee dagen rond, vonden we hele lekkere koffietenten, genoten we van de uitzichten en bezochten we de lokale avondmarkt. Hier maakte we kennis met ondertussen onze favoriete Vietnamese snack: de “bánh tráng nuong”, of in de volksmond ook wel de Vietnamese Pizza genoemd! Een rond stuk rijstpapier met ei dat op de grill wordt klaargemaakt. Je kunt het laten beleggen met uitjes, chili, varkensvlees, kaas (wat hier in Azië een punt La Vache Qui Rit betekent…) en nog wat andere goedjes waarvan ik niet weet wat is het. Zeker een van de hoogtepunten wat het Vietnamese streetfood betreft!
Na twee dagen in Dalat, gingen we door naar het zonnige Mui Ne. Dit visserdorpje ligt 2.5km van Phan Tiet en staat helemaal in het teken van strand, surfen en seafood. Vier dagen waren dan ook meer dan genoeg om lekker uit te waaien aan zee en om ons vol te eten met de lokale vers-gevangen vis. Ook staat Mui Ne bekend om zijn rode zandduinen en de Fairy Stream: Een wandeling van zo’n 60-90min waarbij je op blote voeten door een modderstroom langs grote kalksteen formaties wandelt. Heel erg tof!! Het zand kleurde diep rood, oranje, wit en soms zelfs pikzwart… Ook het contrast van zo’n woestijnachtig uiterlijk, met aan de andere kant van de stroom een jungle setting was heel bijzonder om te zien. Aan het einde van de wandeling stond de “waterval”, waar wij een hele verwachting van hadden… Nadat we de stroom hadden bewandeld, stuitten we op een doodlopend weggetje met een stroompje water. Je raadt het al, dát was de befaamde waterval… of zoiets. Maar goed, de wandeling was het meer dan waard! :-)
Verder tijdens ons verblijf in Mui Ne werden we nog maar met onze neus op de feiten gedrukt wat betreft de Aziaten en hun “relatie” met dieren. Tijdens de afgelopen zes weken hebben Lisa en ik de meest verschrikkelijke dingen zien gebeuren en beseften we allebei hoe ontzettend beestachtig en gewelddadig sommige mensen hier zijn richting hun vee en huisdieren: Een kooi van misschien één vierkante meter met veertig kippen en eenden, tempex bakken met levende vissen in een laagje lauw water, uitgemergelde paarden voor toeristische huifkarretjes en duizenden straathonden en straatkatten die als gratenpakhuis komen schooien om eten… En dit is nog niet eens 1% van wat we hebben zien gebeuren. Zo vonden Lisa en ik onze een na laatste dag in Mui Ne vier kittens onder een plastic zak naast de weg: Alle vier nog geen week oud, oogjes nog halfdicht, hijgend van de warmte… We zagen ze per toeval tijdens een fietstocht, en besloten om ze mee naar het hostel te nemen. De eigenaar had namelijk een zwangere poes rondlopen, dus we dachten dat zij misschien wel iets zou kunnen betekenen. Ik pakte ze een voor een op, en legde ze op mijn handdoek in mijn fietsmand. Helaas was de mama-poes in spé nog niet lang genoeg zwanger om melk te geven, dus kwam het eigenlijk op de eigenaar en zijn vrouw aan… Lang verhaal kort: Uiteindelijk heeft hij besloten ze te houden totdat ze oud genoeg zijn om zelf op straat voor eten te zorgen. Hij zou het niet over zijn hart verkrijgen als zulke kleine beestjes onder zijn dak zouden overlijden, zeker omdat hij zijn eigen puppy òòk van de snelweg geplukt heeft als baby. Helaas ging één van de kittens diezelfde nacht dood… Gelukkig maken de andere drie het goed! We gaven de man een bijdrage aan de melk die hij voor ze heeft gekocht en hebben hem 1000 maal bedankt voor zijn hulp! Het enige wat we nu kunnen doen is hopen dat deze beestjes nog een soort van toekomst hebben…
Nu, een paar dagen later, zitten we in Sai Gon, of terwijl Ho Chi Minh City. Een drukke stad, met dezelfde trekjes als Hanoi. Alhoewel het hier een stuk georganiseerder en vriendelijker lijkt te zijn. De dag van onze aankomst hebben we, wederom te voet, een toeristisch rondje rond de stad gedaan en hebben we lekker gegeten en gedronken. De volgende ochtend gingen we er echter weer op uit met een toer-bus om de Mekong Delta rivier te zien! Een goed gevulde dag met enorm veel activiteiten: Een bezoek aan een pagode met één van de grootste lachende boeddha beelden in heel Vietnam (zo’n 15 meter hoog!), een boottrip over de rivier, een bezoek aan Phoenix- en Unicorn Island, een kleine opvoering van traditionele Vietnamese zang/muziek, een bezoek aan de kokossnoepjesfabriek en de lokale honingkwekerij (waar we een super lekker honing thee met kumquat en nectarballetjes ophebben én kregen een tochtje in een traditionele roeiboot door de grachten van de rivier… Zeker een van de leukere trips die we in dit land hebben gedaan!
En dan nu op naar Cambodja! We zijn benieuwd wat de komende tien dagen ons gaan brengen. We zijn in ieder geval goed voorbereid en ingelezen, en we weten zeker dat het enorm tof zal worden!
Liefs,
Tess
Sinds het paradijselijke Hoi An hebben we weer veel mooie dingen gedaan. We gingen van Hoi An naar Da Nang, waar we maar één dag verbleven. Die dag hebben we goed besteed door in het centrale gedeelte rond te wandelen, koffie te drinken en de beroemde Dragon Bridge te bezichtigen. ’s Avonds lagen we om 21:00 in bed, want om 04:30 zou onze wekker al weer gaan: Vanaf Da Nang International Airport vlogen we vroeg in de ochtend namelijk richting het zuiden. De reis zou zo’n 16 tot 18 uur duren met de bus… Dàt zagen Lisa en ik niet zo zitten. Daarom besloten we te investeren in een vliegticket, en reisden we binnen vijf uurtjes van deur tot deur naar ons geweldige hostel in Dalat: Santa Claus House. Wat een topper van een hostel was dit, zeg. Aan iedereen aan te raden! De naam zegt het al: De hele accommodatie staat in het teken van Kerst! In de hal staat een opgetuigde kerstboom met cadeautjes eronder, overal hangen kerstkransen aan de deur en elke centimeter van de kamers is gedecoreerd met glitterende kerstslingers. Naast het feit dat het gratis ontbijt bestond uit een versgebakken eitje met tomaat en komkommer & verse baguettes met eigengemaakte pindakaas èn jam, stonden er schalen met fruit op tafel waar je de hele dag gewoon van mocht pakken en waren de bedden ook super comfortabel (iets wat in Azië nergens vanzelfsprekend is).
Dalat is een fijn stadje. Doordat de Fransen er in de oorlog het gebied overnamen, doet de hele stad erg Parijs-ig aan. Koloniale huisjes, heuvelige kronkelweggetjes met kleine cafétjes en de radiomast in de vorm van de Eiffeltoren maakte het plaatje compleet. Ook hier wandelden Lisa en ik twee dagen rond, vonden we hele lekkere koffietenten, genoten we van de uitzichten en bezochten we de lokale avondmarkt. Hier maakte we kennis met ondertussen onze favoriete Vietnamese snack: de “bánh tráng nuong”, of in de volksmond ook wel de Vietnamese Pizza genoemd! Een rond stuk rijstpapier met ei dat op de grill wordt klaargemaakt. Je kunt het laten beleggen met uitjes, chili, varkensvlees, kaas (wat hier in Azië een punt La Vache Qui Rit betekent…) en nog wat andere goedjes waarvan ik niet weet wat is het. Zeker een van de hoogtepunten wat het Vietnamese streetfood betreft!
Na twee dagen in Dalat, gingen we door naar het zonnige Mui Ne. Dit visserdorpje ligt 2.5km van Phan Tiet en staat helemaal in het teken van strand, surfen en seafood. Vier dagen waren dan ook meer dan genoeg om lekker uit te waaien aan zee en om ons vol te eten met de lokale vers-gevangen vis. Ook staat Mui Ne bekend om zijn rode zandduinen en de Fairy Stream: Een wandeling van zo’n 60-90min waarbij je op blote voeten door een modderstroom langs grote kalksteen formaties wandelt. Heel erg tof!! Het zand kleurde diep rood, oranje, wit en soms zelfs pikzwart… Ook het contrast van zo’n woestijnachtig uiterlijk, met aan de andere kant van de stroom een jungle setting was heel bijzonder om te zien. Aan het einde van de wandeling stond de “waterval”, waar wij een hele verwachting van hadden… Nadat we de stroom hadden bewandeld, stuitten we op een doodlopend weggetje met een stroompje water. Je raadt het al, dát was de befaamde waterval… of zoiets. Maar goed, de wandeling was het meer dan waard! :-)
Verder tijdens ons verblijf in Mui Ne werden we nog maar met onze neus op de feiten gedrukt wat betreft de Aziaten en hun “relatie” met dieren. Tijdens de afgelopen zes weken hebben Lisa en ik de meest verschrikkelijke dingen zien gebeuren en beseften we allebei hoe ontzettend beestachtig en gewelddadig sommige mensen hier zijn richting hun vee en huisdieren: Een kooi van misschien één vierkante meter met veertig kippen en eenden, tempex bakken met levende vissen in een laagje lauw water, uitgemergelde paarden voor toeristische huifkarretjes en duizenden straathonden en straatkatten die als gratenpakhuis komen schooien om eten… En dit is nog niet eens 1% van wat we hebben zien gebeuren. Zo vonden Lisa en ik onze een na laatste dag in Mui Ne vier kittens onder een plastic zak naast de weg: Alle vier nog geen week oud, oogjes nog halfdicht, hijgend van de warmte… We zagen ze per toeval tijdens een fietstocht, en besloten om ze mee naar het hostel te nemen. De eigenaar had namelijk een zwangere poes rondlopen, dus we dachten dat zij misschien wel iets zou kunnen betekenen. Ik pakte ze een voor een op, en legde ze op mijn handdoek in mijn fietsmand. Helaas was de mama-poes in spé nog niet lang genoeg zwanger om melk te geven, dus kwam het eigenlijk op de eigenaar en zijn vrouw aan… Lang verhaal kort: Uiteindelijk heeft hij besloten ze te houden totdat ze oud genoeg zijn om zelf op straat voor eten te zorgen. Hij zou het niet over zijn hart verkrijgen als zulke kleine beestjes onder zijn dak zouden overlijden, zeker omdat hij zijn eigen puppy òòk van de snelweg geplukt heeft als baby. Helaas ging één van de kittens diezelfde nacht dood… Gelukkig maken de andere drie het goed! We gaven de man een bijdrage aan de melk die hij voor ze heeft gekocht en hebben hem 1000 maal bedankt voor zijn hulp! Het enige wat we nu kunnen doen is hopen dat deze beestjes nog een soort van toekomst hebben…
Nu, een paar dagen later, zitten we in Sai Gon, of terwijl Ho Chi Minh City. Een drukke stad, met dezelfde trekjes als Hanoi. Alhoewel het hier een stuk georganiseerder en vriendelijker lijkt te zijn. De dag van onze aankomst hebben we, wederom te voet, een toeristisch rondje rond de stad gedaan en hebben we lekker gegeten en gedronken. De volgende ochtend gingen we er echter weer op uit met een toer-bus om de Mekong Delta rivier te zien! Een goed gevulde dag met enorm veel activiteiten: Een bezoek aan een pagode met één van de grootste lachende boeddha beelden in heel Vietnam (zo’n 15 meter hoog!), een boottrip over de rivier, een bezoek aan Phoenix- en Unicorn Island, een kleine opvoering van traditionele Vietnamese zang/muziek, een bezoek aan de kokossnoepjesfabriek en de lokale honingkwekerij (waar we een super lekker honing thee met kumquat en nectarballetjes ophebben én kregen een tochtje in een traditionele roeiboot door de grachten van de rivier… Zeker een van de leukere trips die we in dit land hebben gedaan!
En dan nu op naar Cambodja! We zijn benieuwd wat de komende tien dagen ons gaan brengen. We zijn in ieder geval goed voorbereid en ingelezen, en we weten zeker dat het enorm tof zal worden!
Liefs,
Tess
-
10 April 2017 - 21:09
Rineke:
lieve meiden, heel veel succes in Cambodja. De grens heb ik overgestoken per boot en dat was een belevenis op zich. Gaan jullie nog naar Anghor Watt ??? Prachtig om te zien zeker met de zonsopgang . Fijne reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
